„ვეივანიუ“ და ევფემიზმი ჩინურ ენათმეცნიერებაში: დეფინიციის პრობლემა და ცნებითი საზღვრები

ანოტაცია

წინამდებარე სტატია იკლევს ევფემიზმების — 委婉语 ვეი­ვანიუს კვლევის ისტორიას, ტერმინოლოგიურ სირთულეებსა და კულტურულ კონტექტს ჩინურ ენათმეცნიერებაში. ჩინური ევფე­მიზმი განიხილება არა მხოლოდ ენობრივ ტროპად, არამედ სოციალურ-კულტურულ ფენომენად, რომელიც უკავში­რდ­ება ტაბუს, სოციალურ ჰარმონიასა და კონფუციურ ცნებას 面子 miànzi „სახე“.

კვლევა აჩვენებს, რომ დასავლურ ლინგვისტიკაში ევფ­ემი­ზმი ძირითადად გულისხმობს უხეში ან ტაბუირებული თემის შერბილებული ფორმით გადმოცემას, მაშინ როცა ჩინურ ლინ­გვისტიკაში ვეივანიუ ბევრად უფრო ფართო ცნებაა. ის მოი­ცავს არა მხოლოდ პირდაპირ ლექსიკურ ჩანაცვლებას, არამედ მეტ­აფორას, მეტონიმიას, ალუზიას, სიმბოლიკას, ომონიმიას, ჰო­მ­­ო­ფონიას და სხვა სტილისტურ ხერხებს.

კვლევის სიახლე მდგომარეობს იმაში, რომ ნაშრომში გაერ­თი­ანებულია ვეივანიუს კვლევის შესწავლა და დეფინიციის საკ­ითხი. გაანალიზებულია ჩენ ვანგტაოს 婉曲 wǎn qū რიტორ­იკ­ული განსაზღვრებიდან ჩენ იუენის სოციოლინგვისტურ მიდგო­მამდე ჩამოყალიბებული თეორიები.