იაპონური და ქართული კულტურის გზაჯვარედინზე (დიპლომატიური მიმოწერის თარგმნის პრობლემები)

ანოტაცია

თანამედროვე საქართველო აქტიურად ამყარებს დიპლ­ომა­ტიურ ურთიე­რთობებს ევროპისა და აზიის უამრავ ქვეყანასთან. დიპლომატიური ურთიერთობები კულტურათაშორისი კომუნი­კაციის ურთულესს სახეობას წარმოადგენს, რომელიც, უეჭვ­ე­ლად, მოითხოვს ინტერდისციპლინარულ კვლევებს. წინამ­დე­ბ­არე სტატიაში მოცემულია იაპონური და ქართული ოფიცია­ლური სტრუქტურების და კონკრ­ეტული პოლიტიკოსების მიმ­ო­წ­ერის თარგმანი, რომელმაც მოითხოვა წყარო ტექსტში მოყვ­ან­ილი რეალიების ლინგვოკულტურული, სოციოლინგვ­ისტური და პრაგმ­ატ­ული ასპექტების ანალიზი. დიპლომატიური მიმო­წ­ერის ემპირიული მასალა მოყვანილია იაპონიის საელჩოს ოფი­ც­ი­ალური საიტიდან (https://www.ge.emb-japan.go.jp ).

კვლევის შედეგად ოფოციალური იაპონურ-ქართული მიმ­ო­წერაში იყო აღმო­ჩენილი საინტერესო თავისებურებანი: დიპ­ლ­ომატიური წერილების ტიპისა და ფორმის განსხვავება; იაპო­ნ­ური და ქართული ეტიკეტის თავისებურება; კულტ­ურ­ული რეა­ლ­იების სპეციფიკა, რომლებიც გაუგებარია სხვა კულტურის წარ­მომა­დგ­ენლებისთვის, ამიტომ მოითხოვენ ქართულენოვან მკით­ხველისთვის პრაგმატულ ადაპტაციას, რაც გააუმჯობესებს ურთ­იერთგაგებას და აამაღლებს კულტურ­ათაშ­ორ­ისი კომუნიკაციის ეფექტურობას.