თურქეთის ევროკავშირში გაწევრიანების საკითხი და მისი მნიშვნელობა საქართველოსთვის

ანოტაცია

ევროკავშირი ევროპის სახელმწიფოების ეკონომიკური გაე­რ­­თი­ანებაა. ამ კავშირის წევრ ქვეყნებს მსგავსი ფასეულობები და დემოკრატიული ნორმების მაღალი სტანდარტები გააჩნიათ.

თურქეთის რესპუბლიკა ერთადერთი ქვეყანაა მუსლი­მ­ური სამყაროდან, რომე­ლმაც ღიად დააფიქსირა ევროკავშირთან ურთიერთობების სურვილი და 1959 წელს ოფიციალური განაცხ­ადიც გააკეთა წევრობაზე.

ევროკავშირის წესდება არ ზღუდავს არცერთ ქვეყანას, გახ­დეს ამ გაერთიანების წევრი, თუ ეს სახელმწიფო იზიარებს ევრ­ო­კ­ავშირის წევრ სახელმწიფოთა ფასეულობებს და აკმაყოფი­ლ­ებს იმ სტანდარტებს, რასაც „კოპენჰაგენის კრიტერიუმები“ მოი­ც­ავს.

ვინაიდან თურქეთის რესპუბლიკას უკვე რამდენიმე ათე­ული წელია უწევს დალოდება ევროკავშირის გადაწყვე­ტილ­ები­სათვის, თურქეთის მხრიდან გაწევრიანებაზე პასუხის დაყოვნება ხშირად აღიქმება როგორც პოლიტიკური უარი და მიზეზად არა­ე­რთი საკითხი სახელდება, მაშ შორის რელიგიური განსხვავება.  მაგრამ, უნდა ითქვას, რომ სულ სხვაა ის საკითხები, რომლებიც რეალურად უშლის ხელს თურქეთს გაწევრიანდეს ევროკავ­ში­რში. ესენია: მოსახლეობის რაოდენობა, დემოკრატიული ინსტი­ტუტების მშენებლობა და ადამიანის უფლებები.

თურქეთის ევოკავშირში გაწევრიანების შესაძლებლობები საკმაოდ დაბალია, მაგრამ თუ ეს გამოწვევა მიიღო ევროკავშირმა და თურქეთი გახდა წევრი სახელმწიფო, ეს მხოლოდ დადებით გავლენას იქონიებს ამ ქვეყნის ეკონომიკურ, სოციალურ და პოლ­იტიკურ ცხოვრებაზე.

მეზობელი სახელმწიფოს ესოდენ დიდი წინგადადგმული ნაბიჭი კი ავტომატურ რეჟიმში პოზიტიური გავლენის მქონე იქნ­­ება საქართველოსთვის: საქართველო უშუალოდ გაუმეზ­ობ­ლ­დება ევროკავშირს. ეს ფაქტი იქნება იმედის მომცემი და მკვე­თრი ბიძგი ახალგაზრდა ქართული სახელმწიფოსათვის მყარად იაროს განვითარების გზაზე და რეალურად გაატაროს დაწყე­ბ­ული რეფორმები.