სამურაი - იაპონიის ისტორიის განუყოფელი ნაწილი

ანოტაცია

წარმოდგენილ ნაშრომში განხილული და გაანალიზ­ებუ­ლია  იაპონური სპეციფიკური ფენომენის - სამურაების ცხოვრ­ება - მოღვაწეობა, მათი აღზევება სამხედრო ასპარეზზე და ბოლოს - აღსასრული. ამ ჭრილში ყურადღება გამახვილებულია მათ  მორ­ალურ-ეთიკური ქცევების კოდექსზე - ბუშიდოზე, იდეოლ­ოგ­ი­აზე, ცხოვრების წესზე, სამხედრო ხელოვნებაზე და სხვ.  ამთა­ვი­თვე ხაზგასასმელია, რომ სამურაების ფენა  იაპონიის ისტორიის განუყოფელ კომპონენტს წარმოადგენს, რამდენადაც მთელი შუა საუკუნეების ხანგრძლივი დროის მანძილზე, ის ერთ-ერთ მთა­ვარ აქტორს წარმოადგენდა ქვეყნის პოლიტიკურ, სამხედრო და სოციალურ-ეკონომიკურ ცხოვრებაში. სამურაები ისტორიის ასპ­არ­ეზზე პირველად VIII საუკუნეში გამოჩნდნენ, როგორც ცალ­კეულ ფეოდალთა შეიარაღებული რაზმები. იმ დროიდან მოყო­ლებული, მათი სტატუსი და მნიშვნელობა თანდათან მატუ­ლ­ობდა, რაც უშუალო კავშირში იყო ქვეყანაში მიმდინარე პროცე­სებთან. ამაში, უპირველეს ყოვლისა,  მოიაზრება  პერმა­ნ­ენ­ტული შიდა ომები ფეოდალურ საგვარეულოებს შორის, რომ­ელთა მთა­ვარ აქტორებს სწორედ სამურაები წარმოადგენდნენ. ისინი ვალ­დ­ებულნი იყვნენ ერთგული სამსახური გაეწიათ თავიანთი ბატ­ონისათვის, დაეცვათ მისი ინტერესები  როგორც ომიანობის, ისე მშვიდობიანობის პერიოდში.  

ძლიერების ზენიტს სამურაებმა XVI საუკუნეში მიაღწიეს, როდესაც ისინი ქვეყნის ერთ-ერთ ყველაზე პრივილეგირებულ კლასად ჩამოყალიბდნენ. თუმცა, მოგვიანებით, მათმა სტატუსმა რადიკალურად იცვალა სახე, რაც დაკავშირებული იყო 1867/1868 წლების ბურჟუაზიულ რევოლუციასთან და იაპონიაში მიმ­დი­ნ­არე ე. წ. მეიჯის რეფორმებთან. აღნიშნული  მოვლენების შედეგს წარმოადგენდა სამხედრო-ფეოდალური  სისტემის - შიოგუნატის დამხობა და იმპერატორის ერთპიროვნული მმართველობის აღ­დ­­გენა იაპონიაში. ახალ ისტორიულ რეალობაში, როდესაც  იაპო­ნია განვითარების ვესტერნიზაციის გზას დაადგა, სამუ­რაე­ბის სამ­ხ­ედრო შენაერთები უკვე ფეოდალური წყობილების დრო­მ­ოჭმულ გადმონაშთად იქნა აღიარებული. ამიტომაც სამურაების ლაშქარი გაუქმებულად გამოცხადდა  და შესაბამისად, ის უკვე  ისტორიის კუთვნილებად იქცა.